با صفا

هنگامی که فاطمه (س) متولد شد، خداوند فرشته ای را فرمان داد و به وسیله او بر زبان محمد (ص) جاری ساخت و او را فاطمه (س) نام نهاد. سپس فرمود همانا من تو را به دانش از نادانی بازداشتم و از ناپاکی دور نگه داشتم... (اصول کافی ج 1 باب مولد الزهرا (س))

فاطمه(س)  عصاره میو ه های بهشتی است . در بیستم جمادی الثانی از پدری پاک و بی مانند و مادری مطهر ، کودکی به دنیا آمد که عالم را غرق در دریای بیکران کمالات خود نموده ، ملائکه الهی از مقام والای انسانی چون فاطمه (س) که مظهر کمالات است ، بی خبر بودند ، همان کسی که در مقابلش به سجده افتادند و اکنون هم زهرا (س) مسود و محبوب ملائکه است .

روز ولادت زهرا (س) ، روز درخشش الگو و اسو ه و آیینه تمام نمای سیمای انسان کامل ، روز تولد بانوی نمونه اسلام ، همان زنی که مادر یازده انسان کامل و ستاره درخشان امامت است . همان کسی که به تعبیر بعضی آیات لیلة القدر است

در این روز سخن از ولادت ام افضایل و سرآمد زنان جهان ، نور چشم و پاره تن و میوه دل و قلب محمد (ص) است  همان کسی که در باره فاطمه (س) فرمود :(( هر گاه که مشتاق بوی بهشت می شوم فاطمه را می بویم .  )) و فرمود :(( پدرت فدای تو باد .)) در این روز سخن از طلوع خورشید همیشه تابان فضیلت ، ومحور منظومه ستارگان امامت است .